Abstrakt

Lipokalina neutrofilowa związana z żelatynazą nazywana 24p3 lipokaliną, lipokaliną 2 lub uterokaliną (u myszy) to małe białko wydzielnicze wiążące ligandy o małej masie cząsteczkowej odgrywające rolę w wielu procesach, np. indukcji apoptozy w leukocytach, transporcie żelaza, transporcie prostaglandyn czy retinolu [19]. Została odkryta w aktywowanych neutrofilach jako kowalentny peptyd związany z żelatynazą ludzkich neutrofili [7]. Jest wydzielana fizjologicznie przez komórki przewodu pokarmowego, układu oddechowego, cewek nerkowych, wątroby oraz układu immunologicznego. Ogólnoustrojowa (krążąca w osoczu) lipokalina neutrofilowa może pochodzić z wielu źródeł, może być syntetyzowana w wątrobie, uwalniana z aktywowanych neutrofili lub makrofagów czy z płytek miażdżycowych lub komórek śródbłonka wykazujących fenotyp prozapalny [17]. Przechowywana jest w ziarnistościach wtórnych wraz z laktoferyną, kalprotektyną lub MAC-1, które odgrywają ważną rolę w efektywności i migracji granulocytów obojętnochłonnych [13,19]. Bierze udział w ostrych i przewlekłych stanach zapalnych oraz procesie nowotworzenia (synteza NGAL jest indukowana przez czynniki sprzyjające progresji nowotworu) [13,21]. Do wzrostu stężenia NGAL dochodzi w stanach zapalnych i uszkodzeniu śródbłonka. Jego stężenie oznacza się w surowicy lub moczu. Jest uważany za wskaźnik stopnia uszkodzenia nerek [7,20]. NGAL jest zatem jednym z najbardziej obiecujących biomarkerów nowej generacji w nefrologii klinicznej [6]. Rola NGAL w nowotworach przewodu pokarmowego nie została dokładnie poznana, jednak nadekspresja tego markera została udowodniona w takich nowotworach, jak rak płaskonabłonkowy przełyku, rak żołądka, trzustki czy jelita grubego, co może wskazywać na jego związek z procesem nowotworzenia [3].

Wstęp

Nowotwory przewodu pokarmowego stały się w ostatnich latach przedmiotem wielu badań. Rosną statystyki zachorowań na nie, a w związku z tym liczba zgonów. Mimo podejmowania akcji wczesnego wykrywania, unowocześniania metod diagnostyki, wprowadzania nowych leków czy metod napromieniania wyniki leczenia chorych wciąż są niewystarczające. Lipokalina neutrofilowa związana z żelatynazą (NGAL) ma wpływ na regulowanie wzrostu komórek nowotworowych. Na podstawie wielu badań zaobserwowano, iż wzrost ekspresji NGAL może hamować tworzenie przerzutów. Cechy te dają nadzieję wykorzystania NGAL w przyszłości nie tylko jako markera diagnostycznego, ale także jako czynnika stosowanego w przeciwnowotworowej terapii skojarzonej. Rozprzestrzenianie się komórek nowotworowych z guza pierwotnego, tworzenie przerzutów nowotworu w odległych miejscach jest najbardziej zagrażającym życiu powikłaniem raka oraz stanowi najczęstszą przyczynę śmierci.

Budowa i struktura NGAL

Lipokalina jest białkiem zbudowanym z 198 aminokwasów, występującym w trzech postaciach: monomeru o masie 25 kDa, dimeru o masie 46 kDa, homotrimeru o masie 70 kD, bądź kowalencyjnego kompleksu z żelatynazą neutrofilową, tzw. metaloproteinazą matrix [13]. Białko to jest kodowane przez gen znajdujący się w 9q34.11 chromosomie locus posiadającym 7 eksonów, które produkują co najmniej 5 białek transkrypcyjnych [4]. Charakteryzują się stabilnością (temperatury denaturacji powyżej 70 °C), są dobrze rozpuszczalne w wodzie, osoczu krwi i innych płynach tkankowych w stężeniach do 1,0 mg/ml. W strukturze zawierają zwykle jeden lub dwa mostki disiarczkowe, często także jedną wolną resztę cysteiny, która może być użyta do modyfikacji cząsteczki. Jednak aby zapobiegać komplikacjom z innymi białkami osocza, zaleca się zastępowanie cysteiny jej resztą Ser. Mogą być wykorzystywane jako cząsteczki transportujące, wychwytujące aktywne biologicznie lub toksyczne związki lub białka tworzące kompleksy z receptorami. Mogą także pełnić funkcje regulatorów cyklu komórkowego, np.α-1-mikroglobuliny. Rodzina lipokalin ma małą identyczność sekwencji aminokwasowej, co może stanowić w niektórych przypadkach tylko 20% podobieństwa. Strukturalnie łączy je występowanie trzeciorzędowej struktury nazywanej „lipokalina fold”, czyli konstrukcji antyrównoległej β-beczki – 8 arkuszy β połączonych ze sobą wodorami. Daje to układ wgłębienia w kształcie kubka, zdolny do wiązania poszczególnych ligandów, co prowadzi do powstawania kompleksów z rozpuszczalnymi makrocząsteczkami [13]. Arkusze β są powiązane za pomocą siedmiu pętli (L1-L7). Można je podzielić na lipokalinę jądra i lipokalinę poboczną [4,15].

Działanie przeciwbakteryjne NGAL

NGAL należy do białek ostrej fazy biorących udział w procesie śmierci komórki. Białko to ma zdolność wiązania hydrofobowych substancji do cytoplazmy komórkowej, gdzie dochodzi do utworzenia kompleksu z żelatynazą, metaloproteiną-9 [2]. Bakterie syntetyzują siderofory wyłapujące żelazo z przestrzeni pozakomórkowej za pomocą konkretnych transporterów dla wychwytu kompleksu siderofor-żelazo. Siderofory eukariontów biorą udział w przemianach żelaza poprzez lipokalinę, co jest niezbędne w procesach podziałów komórkowych. NGAL łączy się z tymi strukturami poprzez kompleks megaliny lub 24ps, a po połączeniu z centrum aktywnym kompleksu NGAL-siderofor dochodzi do podwyższenia stę- żenia żelaza. Obserwowane działanie bakteriostatyczne jest więc uzasadnione zaburzeniem gospodarki żelaza drobnoustrojów [7,21].

Czynniki powodujące wzrost stężenia NGAL

Ekspresja NGAL może być indukowana przez wiele cytokin i czynników wzrostu, w tym interleukinę 1 (IL- 1α i β, IL-17, IL-22), insulinopodobny czynnik wzrostu 1 (IGF-1), transformujący czynnik wzrostu alfa (TGF-α) oraz czynnik martwicy nowotworu alfa (TNF-α). IL-1β indukuje ekspresję NGAL oraz wzmaga jego interakcję z MMP-9, który jest zależny od aktywacji transkrypcyjnej NF-κB. W wyniku działania kilku rodzajów bodźców dochodzi do aktywacji NF-κB i zachodzi ekspresja NGAL i MMP-9. NF-Κb indukują cytokiny zapalne IL-1β i TNF- α, jednak tylko NGAL indukuje transkrypcję w obrębie płuc [21].

• NGAL w chorobach nowotworowych

Wzrost ekspresji NGAL zauważa się w przypadku guzów złośliwych związanych z różnymi narządami, w tym: skóry, piersi, tarczycy, jajników, śluzówki macicy, okręż- nicy, płuc, wątroby, dróg żółciowych, przełyku, żołądka i trzustki. Zwiększona ekspresja NGAL w nowotworach może sugerować występowanie zaawansowanych stadiów nowotworu z inwazją i przerzutami, co oznacza złe rokowania dla pacjentów.

• NGAL w nowotworach przełyku

Do grupy nowotworów przełyku należą rak płaskonabłonkowy i gruczolakorak. Badania zależności stężenia NGAL były prowadzone głównie w odniesieniu do raka płaskonabłonkowego (ESCC). W większości przypadków nowotwór ten zostaje zauważony dopiero w zaawansowanym stadium, co skraca długość życia do kilku miesięcy, a pięcioletnia przeżywalność występuje jedynie u 5-10% pacjentów. Badania przeprowadzone przez dwie grupy badawcze z Chin wykazały zwiększony poziom ekspresji NGAL u chorych na ESCC w porównaniu z grupą ochotników zdrowych oraz zauważono dodatnią korelację w zróżnicowaniu komórek nowotworowych [5,25]. Zaobserwowano także zwiększoną aktywność enzymatyczną metaloproteinazy-9 kompleksu NGAL, skorelowaną z głębokością guza. Nie stwierdzono jednak istotnego związku między ekspresją lipokaliny a proliferacją komórkową. NGAL może być zaangażowany w progresję ESCC i postrzegany jako odrębny czynnik prognostyczny dla ESCC, pomimo iż cechy NGAL w płaskonabłonkowym raku przełyku nie zostały jeszcze dokładnie poznane [5,25].

• NGAL w nowotworach żołądka

Nowotwory żołądka są jednymi z najczęstszych złośliwych nowotworów na świecie, odnotowuje się ponad 800 000 nowych przypadków rocznie. Większość zachorowań obserwuje się u pacjentów po 50 r.ż. Ryzyko zachorowania u mężczyzn jest większe niż u kobiet. Za etiologię i patogenezę oprócz predyspozycji genetycznych, czynników środowiskowych i diety odpowiada przewlekłe zapalenie błony śluzowej spowodowane przez bakterie Helicobacter pylori, przy czym od momentu zakażenia i przejścia w zapalenie przewlekłe do powstania zmian nowotworowych mija przeszło 30 lat. Charakterystyka ekspresji NGAL w raku żołądka jest nadal w dużej mierze nieznana. Analiza barwienia immunohistochemicznego wykazała, że NGAL jest zaangażowany w inwazję nowotworu i przerzuty. Zaobserwowano, że ekspresja NGAL u chorych z nowotworem żołądka jest istotnie wyższa niż u osób zdrowych, a jego stężenie jest wprost proporcjonalne do wielkości guza. W związku z tym NGAL można traktować jako wskaźnik inwazji przerzutów, a więc czynnik diagnostyczny raka żołądka [23].

• NGAL w nowotworach trzustki

Rak trzustki pozostaje jednym z najbardziej śmiertelnych typów nowotworów. Pięcioletnie przeżycie po rozpoznaniu jest mniejsze niż 3,5%. Niedobór wczesnych biomarkerów znacznie utrudnia zdolność do uruchomienia środków zapobiegawczych w odpowiednim czasie. Stosowana na szeroką skalę analiza ekspresji genów oraz próba identyfikacji biomarkerów jest powszechnie proponowana jako metoda diagnozowania nowotworów złośliwych, przewidywania inwazji i przerzutów. Pierwsze badania dotyczące zależności ekspresji NGAL a występowania raka trzustki zostały zaprezentowane przez grupę japońskich badaczy, którzy zaobserwowali znaczącą nadekspresję genową NGAL jako jednego z genów w badanych liniach komórkowych raka trzustki [6]. W 2002 r. dwie niezależne jednostki badawcze podjęły się poszukiwań przypuszczalnej roli NGAL w raku trzustki. Han i wsp., korzystając z wysokiej gęstości mikromacierzy cDNA przeprowadzili porównanie komórek normalnych i zmienionych nowotworowo trzustki, co wykazało 27-krotnie zwiększone stę- żenie NGAL w trzech liniach komórkowych raka trzustki w porównaniu do normalnej tkanki [9]. Inne badania przeprowadził zespół Iacobuzio-Donahue i wsp. [10,11]. Podczas analizy globalnego wzoru ekspresji genów w gruczolakoraku trzustki za pomocą mikromacierzy cDNA, zauważyli nadekspresję NGAL w raku trzustki. Wykazano także, że po wszczepieniu do trzustki u myszy bez grasicy komórek nowotworowych, trzustkowe komórki nowotworowe wydzielają NGAL ektopowo. Wpływa to na powstawanie znacznie mniejszych guzów i zmniejszoną częstość występowania przerzutów do wątroby. W warunkach in vitro nie zaobserwowano znaczącej różnicy w indeksie proliferacji komórek nowotworowych, uzyskanych od dwóch grup zwierząt [22]. Oprócz hamowania inwazji i przerzutów, NGAL wydaje się negatywnym regulatorem angiogenezy. Nowotworowe komórki trzustkowe z nadekspresją NGAL wydzielają znacznie mniejsze ilości VEGF w stosunku do komórek normalnych [22]. Oprócz badania poziomu ekspresji NGAL, stosując barwienie immunologiczne można identyfikować ogniska śródbłonkowych neoplazji, czyli przednowotworowych zmian prowadzą- cych do raka inwazyjnego.

• NGAL w nowotworach jelita grubego

Rak jelita grubego (CRC) jest jednym z najczęściej wystę- pujących nowotworów przewodu pokarmowego na całym świecie i drugą najczęstszą przyczyną zgonów w Europie spowodowanych nowotworami. Uważa się, że NGAL odgrywa rolę w regulacji wzrostu komórek, gdyż jego ekspresja wzrasta w rozmaitych komórkach rozrostowych, takich jak komórki nowotworowe. Niektóre badania wbrew oczekiwaniom nie potwierdzają tej tezy, np. wydzielanie fizjologiczne NGAL nie pobudza wzrostu komórek jelita grubego, zarówno in vitro, jak i in vivo. Jednak dodanie ludzkiego rekombinowanego NGAL powoduje zmniejszenie inwazyjności silnie przerzutujących komórek linii raka KM12SM jelita in vitro. Nie ma wyraź- nych dowodów eksperymentalnych ukazujących zwią- zek przyczynowy między sekrecją NGAL a proliferacją komórek nowotworowych. Zauważono jednak, że ekspresja NGAL hamuje zdolność komórek okrężnicy do inwazji in vitro oraz tłumi tworzenie przerzutów w eksperymentalnym modelu zwierzęcym [13]. Badania, które skupiają się na ludzkich tkankach jelita wykazały, że w tkankach nowotworowych dochodzi do nadekspresji NGAL. Zależ- ność ekspresji NGAL i procesu nowotworzenia mogą być również skorelowane z tworzeniem kompleksu NGAL/ MMP-9. NGAL może chronić MMP-9 przed degradacją proteolityczą, która jest fizjologicznym procesem o kluczowym znaczeniu w kontrolowaniu aktywności tego białka. Wówczas następuje wzrost aktywności MMP-9, który bierze udział w rozwoju raka na skutek degradacji składników cząsteczkowych błony podstawnej i macierzy zewnątrzkomórkowej. Dochodzi do uwalniania czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF) z zewnątrzkomórkowej macierzy, rozwoju naczyń, inwazji i tworzenia przerzutów odległych [1]. Duńscy badacze zaobserwowali bardzo wysoki poziom ekspresji NGAL w obszarach nabłonka okrężnicy w stanie zapalnym oraz przednowotworowych i nowotworowych zmianach komórek okręż- nicy. W gruczolakoraku ekspresja NGAL była szczególnie wysoka w błonie śluzowej przejściowego oraz powierzchniowego obszaru owrzodzeń. Słaba ekspresja NGAL wystę- powała w niektórych komórkach prawidłowego nabłonka okrężnicy. Wysoka ekspresja w tkankach zapalnych może potwierdzać hipotezę o przeciwzapalnej funkcji NGAL jako zmiatacza produktów bakteryjnych [18].

• Nowotwory dróg żółciowych oraz łagodne choroby dróg żółciowych

Karwin i wsp. przeprowadzili badanie w Klinice Chirurgii szpitala w Rejavithi, w którym porównywano poziom ekspresji NGAL. Grupa badana obejmowała 50 chorych na raka dróg żółciowych i 50 pacjentów z łagodnymi chorobami dróg żółciowych, którzy stanowili jednocześnie grupę kontrolną. Zaobserwowano wówczas znaczący wzrost ekspresji NGAL w grupie osób z nowotworem przewodów żółciowych w porównaniu z grupą pacjentów cierpiących z powodu innych chorób dróg żółciowych. Tajlandzcy naukowcy oznaczali także stężenie albumin, globulin, AST, ALT, ALP oraz bilirubiny bezpośredniej. Nadrzędnym celem badania było wykrycie zależności pomiędzy stężeniem NGAL a poziomem tych wskaźników biochemicznych. Zaobserwowano istnienie znaczącej korelacji, chociaż współczynniki nie przekraczały wartości 0,7. Oznaczano także poziom markera nowotworowego, jakim jest CA 19-9. Zaobserwowano jego znaczący wzrost u osób z nowotworem dróg żół- ciowych w porównaniu z grupą kontrolną. Stężenie we wszystkich próbkach zmierzono za pomocą testu immunoenzymatycznego ELISA. Wyniki zostały wyrażone w U/ml z przelicznikiem na ng/ml. Wartość diagnostyczna oznaczeń poziomu obydwu markerów, zarówno NGAL, jak i CA19-9 jest obiecująca. Jednak ich kliniczne wykorzystanie w diagnostyce różnicowej nowotworu dróg żółciowych od innych, nienowotworowych chorób dróg żółciowych wymaga potwierdzenia w dalszych badaniach [14].

Budzyńska i wsp. również analizowali zależność stężeń NGAL oraz CA 19-9. Pacjentów podzielono na dwie grupy. Pierwszą z nich stanowiło 16 chorych z rakiem dróg żół- ciowych i 6 z nowotworem trzustki. Do drugiej grupy przydzielono 18 pacjentów z nienowotworowymi chorobami dróg żółciowych. W badaniu przeprowadzonym na Uniwersytecie Medycznym w Katowicach nie zaobserwowano wpływu płci na poziom lipokaliny. Dodatkowo nie wykazano istnienia zależności pomiędzy stężeniem NGAL a masą ciała czy poziomem wskaźników biochemicznych, takich jak: CRP, ALT, AST, GGTP, bilirubina. Zaobserwowano jednak wyraźny wzrost stężenia NGAL w pierwszej grupie pacjentów (1244 ng/ml ± 1186 ng/ml) w porównaniu z grupą chorych z łagodnymi chorobami dróg żółciowych, do której zakwalifikowano również pacjentów z kamicą dróg żółciowych (674 ng/ml ± 965 ng/ml) p=0,01. Wynik ten potwierdza wyraźny wzrost stężenia NGAL w przypadku wystąpienia nowotworu [2].

W The American Journal of Gastroenterology w 2011 r. zamieszczono publikację opisującą przebieg analogicznych badań. Grupę badanych stanowiło 38 pacjentów, obejmujących 22 osoby z łagodnymi schorzeniami dróg żółciowych i 14 z nowotworami dróg żółciowych i trzustki [24]. Materiał badawczy stanowiła żółć, surowica i mocz. Nie stwierdzono istotnych różnic w stę- żeniu NGAL pomiędzy pacjentami z nowotworem a chorymi na łagodne schorzenia dróg żółciowych. Stwierdzono jednak istotny wzrost stężenia NGAL pomiędzy tymi grupami, gdy analizowano próbki pochodzące z żółci pacjentów (mediana 1556 ng/ml vs. 480  ng/ml, P = 0,007).

Podsumowanie

Lipokalina neutrofilowa związana z żelatynazą (NGAL) to glikoproteina o masie 25 kDa, należąca do nadrodziny lipokalin [12]. Charakteryzuje się małą masą cząsteczkową, zdolnością wiązania i transportowania cząsteczek hydrofobowych, m.in. kwasów tłuszczowych, retinoidów czy feromonów. Mimo dobrze poznanej budowy, funkcja i rola fizjologiczna tego związku nie zostały dotychczas jednoznacznie określone. Wiadomo jednak, że bierze on udział w transporcie żelaza w komórce. Strategia wyczerpania żelaza komórkowego regulowana przez NGAL potwierdza hipotezę o jego działaniu bakteriostatycznym [8]. Istotne jest także spostrzeżenie, iż regulowanie przez NGAL genów odpowiedzialnych za transport żelaza ma wpływ na proces różnicowania komórek pierwotnych. Związek ten uczestniczy także w regulacji odpowiedzi immunologicznej, metabolizmie komórek czy syntezie prostaglandyn. Nadal trwają badania nad wpływem NGAL na mechanizm apoptozy. Jedna z hipotez zakłada wzrost stężenia lipokaliny w odpowiedzi na bodźce indukujące śmierć komórek. Nie do końca jest też wyjaśniona jej funkcja jako składowej kaskady prowadzącej do apoptozy. Materiał biologiczny, w którym możemy obecnie oznaczać poziom tego związku, stanowi surowica krwi oraz mocz. Możliwość wykorzystania żółci do tego celu nie jest jeszcze udowodniona [21]. Podwyższoną ekspresję NGAL odnotowano w różnych nowotworach, w tym w raku jelita grubego, nowotworze piersi, jajników, trzustki czy płuc [16]. Aktualny stan wiedzy nie pozwala jednak na umieszczenie oznaczeń stężenia NGAL w standardach onkologicznych. Wykorzystanie lipokaliny neutrofilowej w diagnostyce nowotworów wymaga jeszcze wielu badań [3].

Przypisy

• 1. Baressi V., Luciano R., Vitarelli E., Labate A., Tuccari G., BarresiG.: Neutrophil gelatinase-associated lipocalin immunoexpressionin colorectal carcinoma: a stage-specific prognostic factor? Oncol.Lett., 2010; 1: 1089-1096
  Google Scholar
• 2. Budzyńska A., Nowakowska-Dulawa E., Marek T., Boldys H., NowakA., Hartleb M.: Differentation of pancreatobiliary cancer frombenign biliary strictures using neutrophil gelatinase-associated lipocalin.J. Physiol. Pharmacol., 2013; 64: 109-114
  Google Scholar
• 3. Candido S., Maestro R., Polesel J., Catania A., Maira F., SignorelliS.S., McCubrey J.A., Libra M.: Roles of neutrophil gelatinase-associatedlipocalin (NGAL) in human cancer. Oncotarget, 2014; 5: 1576-1594
  Google Scholar
• 4. Chakraborty S., Kaur S., Guha S., Batra S.K.: The multifaceted rolesof neutrophil gelatinase associated lipocalin (NGAL) in inflammationand cancer. Biochim. Biophys. Acta, 2012; 1826: 129-169
  Google Scholar
• 5. Du Z.P., Lv Z., Wu B.L., Wu Z.Y., Shen J.H., Wu J.Y., Xu X.E., HuangQ., Shen J., Chen H.B., Li E.M., Xu L.Y.: Neutrophil gelatinase-associatedlipocalin and its receptor: independent prognostic factors ofoesophageal squamous cell carcinoma. J. Clin. Pathol., 2011; 64: 69-74
  Google Scholar
• 6. Furutani M., Arii S.: Identification of a neutrophil gelatinase-associatedlipocalin mRNA in human pancreatic cancers using a modifiedsignal sequence trap method. Cancer Lett.,1998; 122: 209-214
  Google Scholar
• 7. Gala-Błądzińska A., Kuźniewski M.: Oznaczanie lipokaliny zwią-zanej z żelatynazą neutrofili (NGAL) w praktyce klinicznej. Przegl.Lek., 2013; 70: 400-403
  Google Scholar
• 8. Goetz D.H., Holmes M.A., Borregaard N., Bluhm M.E., RaymondK.N., Strong R.K.: The neutrophil lipocalin NGAL is a bacteriostaticagent that interferes with siderophore-mediated iron acquisition.Mol. Cell., 2002; 10: 1033-1043
  Google Scholar
• 9. Han H., Bearss D.J., Browne L.W., Calaluce R., Nagle R.B., Von HoffD.D.: Identification of differentially expressed genes in pancreaticcancer cells using cDNA microarray. Cancer Res., 2002; 62: 2890-2896
  Google Scholar
• 10. Iacobuzio-Donahue C.A., Ashfaq R., Maitra A., Adsay N.V., Shen–Ong G.L., Berg K., Hollingsworth M.A., Cameron J.L., Yeo C.J., Kern S.E., Goggins M., Hruban R.H.: Highly expressed genes in pancreaticductal adenocarcinomas: a comprehensive characterization andcomparison of the transcription profiles obtained from three majortechnologies. Cancer Res., 2003; 63: 8614-8622
  Google Scholar
• 11. Iacobuzio-Donahue C.A., Maitra A., Olsen M., Lowe A.W., vanHeek N.T., Rosty C., Walter K., Sato N., Parker A., Ashfaq R., Jaffee E.,Ryu B., Jones J., Eshleman J.R., Yeo C.J., et al.: Exploration of globalgene expression patterns in pancreatic adenocarcinoma using cDNAmicroarrays. Am. J. Pathol., 2003; 162: 1151-1162
  Google Scholar
• 12. Immunoassays lipocalin-2-ngal-human-elisa. http://www.biovendor.com(02.06.2015)
  Google Scholar
• 13. Lee H.J., Lee E.K.., Lee K.J., Hong S.W., Yoon Y., Kim J.S.: Ectopicexpression of neutrophil gelatinase-associated lipocalin suppressesthe invasion and liver metastasis of colon cancer cells. Int. J. Cancer,2006; 118: 2490-2497
  Google Scholar
• 14. Leelawat K., Narong S., Wannaprasert J., Leelawat S.: SerumNGAL to clinically distinguish cholangiocarcinoma from benign biliarytract diseases. Int. J. Hepatol., 2011; 2011: 873548
  Google Scholar
• 15. Loch J.: Badania strukturalne oddziaływań laktoglobulinyze związkami o działaniu biologicznym. http://www.zbf.wbbib.uj.edu.pl/documents/3312903/68672511/materialy%20ref.1.pdf(20.05.2014)
  Google Scholar
• 16. Moniaux N., Chakraborty S., Yalniz M., Gonzalez J., ShostromV.K., Standop J., Lele S.M., Ouellette M., Pour P.M., Sasson A.R., BrandR.E., Hollingsworth M.A., Jain M., Batra S.K.: Early diagnosis of pancreaticcancer: neutrophil gelatinase-associated lipocalin as a markerof pancreatic intraepithelial neoplasia.. Br. J. Cancer, 2008; 98:1540-1547
  Google Scholar
• 17. Nguyen M.T., Devarajan P.: Biomarkers for the early detection ofacute kidney injury. Pediatric Nephrol., 2008; 23: 2151-2157
  Google Scholar
• 18. Nielsen P.N., Borregaard N., Bundgaard J.R.: Induction of NGALsynthesis in epithelial cells of human colorectal neoplasia and inflammatory bowel diseases. Gut, 1996; 38: 414-420
  Google Scholar
• 19. Radosz A., Obuchowicz A.: Potencjalne znaczenie diagnostycznelipokaliny neutrofilowej związanej z żelatynazą. Ann. AcademiaeMed. Silesiensis, 2013; 67: 61-66
  Google Scholar
• 20. Schmidt-Ott K.M., Mori K., Li J.Y., Kalandadze A., Cohen D.J., DevarajanP., Barasch J.: Dual action of neutrophil gelatinase-associatedlipocalin. J. Am. Soc. Nephrol., 2007; 18: 407-413
  Google Scholar
• 21. Singer E., Markó L., Paragas N., Barasch J., Dragun D., MüllerD.N., Budde K., Schmidt-Ott K.M.: Neutrophil gelatinase-associatedlipocalin: pathophysiology and clinical applications. Acta Physiol.,2013; 207: 663-672
  Google Scholar
• 22. Tong Z., Kunnumakkara A.B., Wang H., Matsuo Y., DiagaradjaneP., Harikumar K.B., Ramachandran V., Sung B., Chakraborty A., BresalierR.S., Logsdon C., Aggarwal B.B., Krishnan S., Guha S.: Neutrophilgelatinase-associated lipocalin: a novel suppressor of invasion andangiogenesis in pancreatic cancer. Cancer Res., 2008; 68: 6100-6108
  Google Scholar
• 23. Wang H.J., He X.J., Ma Y.Y., Jiang X.T., Xia Y.J., Ye Z.Y., Zhao Z.S.,Tao H.Q.: Expressions of neutrophil gelatinase-associated lipocalinin gastric cancer: a potential biomarker for prognosis and an ancillarydiagnostic test. Anat. Rec., 2010; 11: 1855-1863
  Google Scholar
• 24. Zabron A., Horneffer-van der Sluis V.M., Wadsworth C.A., LairdF., Gierula M., Thillainayagam A.V., Vlavianos P., Westaby D., Taylor–Robinson S.D., Edwards R.J., Khan S.A.: Elevated levels of neutrophilgelatinase-associated lipocalin in bile from patients with malignantpancreatobiliary disease. Am. J. Gastroenterol., 2011; 106: 1711-1717
  Google Scholar
• 25. Zhang H., Xu L., Xiao D., Xie J., Zeng H., Wang Z., Zhang X., NiuY., Shen Z., Shen J., Wu X., Li E.: Upregulation of neutrophil gelatinase‐associatedlipocalin in oesophageal squamous cell carcinoma:significant correlation with cell differentiation and tumour invasion.J. Clin. Pathol., 2007; 60: 555-561
  Google Scholar

Pełna treść artykułu