Abstrakt

Transplantacja, ze względu na lepszą jakość i wydłużenie długości życia pacjentów, jest preferowaną metodą leczenia schyłkowej niewydolności nerek. Poszukuje się nieinwazyjnego badania oceniającego ryzyko wystąpienia ostrego i przewlekłego odrzucania oraz pogorszenia funkcji przeszczepionego narządu. Obserwowano wzrost stężenia transrenalnego DNA w moczu u pacjentów z zakażeniem układu moczowego oraz u biorców nerki podczas epizodu ostrego odrzucania. Pojawiły się także doniesienia o skracaniu się telomerów w chromosomach przeszczepionego narządu, jako skutku przyspieszonego starzenia się komórek i ich związku z wystąpieniem przewlekłej nefropatii przeszczepu i stopnia jej zaawansowania, a tym samym pogorszenia funkcji nerki. Celem pracy jest przybliżenie zastosowania analizy genetycznej moczu przez określenie długości telomerów oraz zawartości transrenalnego DNA do monitorowania funkcji nerki, a także oceny występowania ostrego i przewlekłego odrzucania u pacjentów po przeszczepieniu nerki. Analiza genetyczna materiału wiąże się z określeniem zawartości transrenalnego DNA oraz długości telomerów DNA izolowanego z moczu biorców nerki. Zaprezentowane metody zakładają oznaczenie profilu genetycznego zarówno biorcy przeszczepionego narządu, jak i dawcy nerki, dzięki któremu można zidentyfikować źródło materiału genetycznego w moczu pacjenta. Wymiernym efektem stosowania tych metod mogłoby być uzupełnienie oceny występowania ostrego i przewlekłego odrzucania oraz funkcji przeszczepionych nerek o nowoczesną, nieinwazyjną metodę badawczą, jaką jest analiza długości telomerów z osadu moczu i zawartości transrenalnego DNA w moczu.

Pełna treść artykułu