Abstrakt

Współczesna medycyna z powodzeniem wykorzystuje preparaty pochodzenia naturalnego o działaniu immunomodulującym, które mogą wpływać na reakcje biologiczne zachodzące w organizmie i wspomagać jego naturalne mechanizmy obronne, w tym skierowane przeciwko nowotworowi. Wśród nich liczną grupę stanowią produkty pozyskiwane z grzybów, m.in. schizofylan, lentinan, polisacharyd Krestin (PSK) i polisacharydopeptyd (PSP). W pracy przedstawiono właściwości polisacharydopeptydu, który ze względu na znikomą toksyczność staje się coraz powszechniej stosowany w Chinach i Japonii jako uzupełnienie terapii przeciwnowotworowych. PSP jest kompleksem białkowo-polisacharydowym o masie 100 kDa ekstrahowanym z grzyba Coriolus versicolor. Wyniki licznych badań i obserwacje kliniczne potwierdzają, że PSP hamuje wzrost komórek nowotworowych in vitro i in vivo. Łagodzi negatywne skutki leczenia z wykorzystaniem chemio- i radioterapii, takie jak zmęczenie, utrata apetytu, nudności, wymioty i ból. Zdolny jest odbudować osłabioną przez chemioterapię odpowiedź immunologiczną. U podłoża przeciwnowotworowego działania polisacharydopeptydu leżą jego właściwości immunomodulujące. PSP stymuluje komórki układu immunologicznego, indukuje syntezę cytokin, np. IL-1β, IL-6 i czynnika martwicy nowotworów-α (TNF-α), eikozanoidów, a w tym prostaglandyny E2 (PGE2), histaminy, reaktywnych form tlenu i mediatorów azotowych. Dokładne poznanie mechanizmów działania PSP wzbudza coraz większe zainteresowanie badaczy na całym świecie. Polisacharyd peptydowy, ze względu na swoje unikatowe właściwości i bezpieczeństwo stosowania może już w niedalekiej przyszłości stać się powszechnie stosowanym środkiem terapeutycznym.

Wstęp

Produkty pochodzenia naturalnego są coraz chętniej stosowane jako uzupełnienie standardowych metod leczniczych na całym świecie. Współczesna wschodnia medycyna oferuje wiele takich preparatów pozyskiwanych z grzybów należących do podstawczaków (Basidiomycota). Wśród nich wyróżnić można schizofylan (SGP) izolowany z Schizophylum communae, lentinan z Lentinus edodes czy polisacharyd Krestin (PSK) i polisacharydopeptyd (PSP) z Coriolus versicolor [27]. Spośród wymienionych produktów polisacharydopeptyd charakteryzuje się najsilniejszymi właściwościami immunomodulacyjnymi i brakiem toksycznych działań, również w wysokich dawkach i  przy długotrwałym stosowaniu. Stąd też jest powszechnie używany w szpitalach w Chinach i Japonii, głównie jako uzupełnienie chemioterapii [49]. Grzyb, z którego uzyskuje się PSP – C. versicolor (wrośniak różnobarwny) jest obligatoryjnym aerobem dziko rosną- cym przez cały rok, najczęściej na martwych pniach i gałę- ziach drzew liściastych, rzadziej iglastych [46]. W naturze występuje w postaci charakterystycznej grzybni (ryc. 1), czemu zawdzięcza potoczną nazwę Yun Zhi (czyli grzyb chmura) lub indyczy ogon (Turkey tail).

W tradycyjnej chińskiej i japońskiej medycynie ususzone grzyby z gatunku C. versicolor, po zmieleniu służyły do przygotowania naparu. Zawartość aktywnych biopolimerów w takim naparze była podobna do tych stosowanych obecnie w klinice [9]. Bardzo istotną właściwością PSP jest jego znikoma toksyczność. Stężenie tego preparatu, stosowanego u ludzi w terapii wspomagającej leczenie nowotworów na ogół nie przekracza 1 g (gdy przyjmowany jest trzy razy dziennie) [20,42], podczas gdy najwyższa dzienna dawka, przy której nie zaobserwowano szkodliwych objawów wynosi 18-20 g/kg w przypadku myszy [51]. Również badania wpływu długotrwałego przyjmowania PSP wykazały, że czterokrotne podawanie różnych dawek (1,5-6 mg/kg m.c.) przez dwa miesiące nie powoduje wystąpienia żadnych symptomów toksyczności u szczurów. Potwierdziły to doświadczenia, w których szczury i małpy otrzymywały przez 6 miesięcy doustne dawki, dwustu – i stukrotnie przewyższające te, które stosuje się w  przypadku ludzi. Nie zaobserwowano żadnych zmian elektrokardiograficznych, hematologicznych i chemicznych w krwi tych zwierząt w porównaniu z grupą kontrolną [5]. PSP nie wykazuje potencjału mutagennego. Udowodniono także, iż nie wywiera negatywnych skutków na układ rozrodczy i rozwój zarodków mysich [32]. Polisacharydopeptyd wydaje się zatem preparatem, który bezpiecznie może być przyjmowany nawet przez kobiety w  ciąży. Mimo szerokiego stosowania, metabolizm związku nie został wyjaśniony, chociaż oczekuje się, iż rozkładany jest do składowych polisacharydów i małych peptydów. Zagadką pozostaje również kwestia interakcji PSP ze stosowanymi obecnie środkami farmaceutycznymi. Rosnąca konsumpcja ziół leczniczych i produktów pochodzenia naturalnego, często w kombinacji ze środkami konwencjonalnego leczenia rodzi obawy, czy takie preparaty stanowią substraty, induktory czy inhibitory enzymu metabolizującego leki – cytochromu P450 (CYP), wpływając tym samym na farmakokinetykę leków [48]. Wykazano, że PSP podawany co najmniej przez trzy dni, obniża stężenie cytochromu P450 w wątrobie. Proces był zależny także od wielkości zastosowanej dawki. Bezpośrednich dowodów na to, że PSP oddziałuje z lekami dostarczyły dalsze badania. Dowiedziono, że obniża klirens cyklofosfamidu (CPA), leku o działaniu cytostatycznym. Zaobserwowano ponadto, iż preinkubacja komórek raka wątroby HepG2 z PSP przyczyniła się do zwiększenia toksyczności CPA względem nich [2]. Dokładny mechanizm działania polisacharydopeptydu nie jest znany. Przypuszcza się, że może to wynikać z indukcji syntezy cytokin przez PSP, w tym IL-1β, IL-6 i czynnika martwicy nowotworu-α (TNF-α), obniżających transkrypcję podtypów cytochromu P450 (CYP) odpowiedzialnych za metabolizm cyklofosfamidu lub bezpośredniego oddziaływania PSP i enzymu [36].

Budowa I Otrzymywanie Psp

PSP jest kompleksem białkowo-polisacharydowym o masie 100 kDa zbudowanym z łańcucha polipeptydowego bogatego w kwas glutaminowy i asparaginowy, zawierającego ponad 20 różnych aminokwasów i sześć różnych cukrów: glukozę, arabinozę, galaktozę, ramnozę, mannozę i ksylozę. Polisacharydowa część PSP jest silnie rozgałęziona i odporna na proteolizę enzymatyczną. Zdecydowanie przeważają w niej wiązania β1→4, β1→3 i α1→4 glikozydowe między cząsteczkami glukozy, która stanowi główny monocukier kompleksu kowalencyjnie połączony z proteinami (ryc. 2). Niewątpliwie, duża aktywność ekstraktów z C. versicolor wynika przede wszystkim z obecności β-glukanów, polimerów D-glukozy połączonych wiązaniami β-glikozydowymi. Analiza struktury PSP wykazała ponadto niewielką zawartość połączeń 1→3, 1→4 i 1→6 z galaktozą, 1→3 i 1→6 z mannozą oraz 1→3 i 1→4 z arabinozą. Przypuszcza się, iż takie zróżnicowanie budowy strukturalnej PSP warunkuje „elastyczność” kompleksu, wymaganą do interakcji z różnymi składnikami komórek i  wpływającą na wzajemne oddziaływania komórkakomórka organizmów wyższych [13,22,50].

Współcześnie używany w badaniach klinicznych preparat pochodzi ze szczepu COV-1 C. versicolor. Wyekstrahowany ma postać jasno lub ciemno brunatnego proszku, rozpuszczalnego i stabilnego w gorącej wodzie, bez smaku i o słabo wyczuwalnym zapachu. Odczyn pH roztworu wodnego jest obojętny do lekko kwaśnego. PSP nie rozpuszcza się natomiast w metanolu, chloroformie, benzenie, heksanie czy pirydynie [13]. Zawartość różnych polisacharydopeptydów zależy od zastosowanego źródła materiału i metody ekstrakcji, a uzyskiwany z różnych źródeł PSP różni się strukturą, składem i aktywnością. Efektywną metodą komercyjnego otrzymywania PSP jest hodowla grzyba w bioreaktorach metodą fermentacji wgłębnej. Polimery mogą być ekstrahowane z biomasy micelialnej oraz wolnego od niej podłoża wzrostowego. Typowy proces odzyskiwania polega na kilkakrotnej ekstrakcji z użyciem gorącej wody. Połączony ekstrakt jest zagęszczany przez próżniowe odparowanie i ultrafiltrację. Koncentrat jest poddawany precypitacji frakcyjnej z użyciem alkoholu etylowego. Precypitaty są rozpuszczane, dializowane i  mogą być dalej oczyszczane metodami chromatograficznymi. Gotowy, oczyszczony ze związków niskocząsteczkowych produkt jest ponownie zagęszczany i osuszany [9].

Właściwości immunomodulujące psp

Jedną z  najlepiej rokujących metod leczenia, stanowiących alternatywę do wykorzystania antybiotyków, jak również w terapii wspomagającej leczenie zmian nowotworowych czy zmian o podłożu immunologicznym jest użycie modyfikatorów odpowiedzi biologicznej (BRMs – biological response modifiers) – związków zdolnych do interakcji z elementami układu immunologicznego i  nasilania bądź hamowania odpowiedzi gospodarza. Substancje te, wyizolowane i oczyszczone ze źródeł naturalnych (z grzybów, porostów lub roślin) przykuwają uwagę nie tylko ze względu na szeroki zakres właściwości terapeutycznych, ale i  relatywnie małą toksyczność [38]. Wśród nich ważną grupę stanowią polisacharydy, takie jak polisacharyd A (PS A), β-glukany czy mannany [43]. Większość immunoaktywnych polisacharydów pochodzących z grzybów zalicza się do grupy β-glukanów, włączając w to lentinan, schizofylan, PSK i PSP. β-glukan jest jednym z najpowszechniej występujących w  przyrodzie aktywatorów makrofagów, których zadaniem jest fagocytoza ciał obcych oraz synteza produktów biorących udział w procesach immunologicznych. Stosowany jest obecnie jako preparat wspomagający w leczeniu nowotworów oraz innych chorób powiązanych ze spadkiem odporności organizmu. O jego skuteczności decyduje wielkość, stopień rozgałęzienia, konformacja i rozpuszczalność cząsteczki w wodzie [35,37]. PSP wykazuje wiele aktywności immunomodulujących charakterystycznych dla omawianej grupy związków, wliczając w to: 1) stymulację wytwarzania cytokin, 2) aktywację makrofagów i limfocytów T, 3) znoszenie immunosupresyjnego działania chemioterapeutyków i  radioterapii, 4) antagonizm w stosunku do immunosupresji indukowanej przez guzy, 5) właściwości przeciwzapalne, przeciwwirusowe, przeciwbólowe, antyoksydacyjne i przeciwhiperlipidemiczne [13].

Badania in vivo ujawniły, iż PSP zwykle nie wywołuje odczuwalnego wpływu na zdrowy organizm, jednak preparat ten jest zdolny odbudować osłabioną odpowiedź immunologiczną obserwowaną u  pacjentów z chorobą nowotworową lub podczas stosowania chemioterapii [7]. Mechanizmem leżącym u podstaw działania PSP jest stymulacja elementów wrodzonego układu odpornościowego, mających wielki wpływ na zdolność gospodarza do szybkiej i wzmocnionej odpowiedzi na różne bodźce zewnętrzne, włączając w  to drobnoustroje patogenne. Głównym elementem odporności wrodzonej są komórki fagocytujące. Wśród nich makrofagi wraz z neutrofilami reprezentują pierwszą linię obrony po barierze epitelialnej i są zaangażowane we wszystkie etapy odpowiedzi immunologicznej (fagocytozę, obróbkę i prezentację antygenu, sekrecję cytokin) [10,47]. Wyniki badań wskazują, że PSP jest zdolny do przywrócenia i  zwiększenia fagocytarnej funkcji makrofagów. Podawany w  wodzie pitnej myszom powoduje aktywację makrofagów, czego dowodem jest zwiększona transkrypcja genu kodującego czynnik martwicy nowotworów-α (TNF-α), jak również zwiększone wytwarzanie tej cytokiny oraz reaktywnych form tlenu i azotu [26]. Wykazano również wzrost uwalniania prozapalnych cytokin: IL-6, TNF-α, IL-1β i prostaglandyny E2 (PGE2 ) przez makrofagi otrzewnowe myszy stymulowane PSP. Choć obserwowany skutek był mniejszy niż w przypadku komórek stymulowanych lipopolisacharydem (LPS) [4]. Polisacharydopeptyd aktywuje również ludzkie komórki monocytarne, co potwierdzono w badaniach in vitro [39]. Powyższe obserwacje potwierdzają badania prowadzone w pracowni autora. Wykazano, iż dootrzewnowa iniekcja PSP powoduje spadek głębokiej temperatury ciała. Doświadczenia z zastosowaniem przeciwciał potwierdziły, iż w mechanizm tego procesu jest zaangażowane zwiększone wytwarzanie TNF-α [17]. Wstępne wyniki badań wskazują również, iż obserwowana w późnym okresie po iniekcji PSP faza gorączko-podobnego wzrostu temperatury zależna jest od syntezy i uwalniania IL-6.

Wyjaśnieniem immunomodulujących właściwości PSP jest jego zdolność do oddziaływania z  receptorami Toll-podobnymi (TLRs – Toll-like receptors) odpowiedzialnymi za rozpoznawanie molekularnych wzorców związanych z patogenami (PAMPs – pathogen associated molecular patterns). W rezultacie prowadzi to do stymulowania mechanizmów odporności wrodzonej i  aktywacji transkrypcyjnej genów kodujących cytokiny o działaniu prozapalnym. Analiza ekspresji genów oraz poziomu białek w komórkach mononuklearnych krwi stymulowanych PSP wykazała wzrost ekspresji 22 z przeszło 100 badanych genów związanych z TLR (w tym TLR4 i TLR5) oraz spadek ekspresji 23 genów (m.in. TLR9, TLR10 czy też TOLLIP – Toll interacting protein). Wykazano również wzrost sekrecji pięciu cytokin: IL-1α, IL-6, interferonu-γ (IFN-γ), czynnika stymulującego tworzenie kolonii granulocytów (G-CSF – granulocyte colony-stimulating factor) oraz czynnika stymulującego tworzenie kolonii granulocytów i makrofagów (GM-CSF). Poziom mRNA podstawowych cząsteczek transdukcji sygnału: białka zawierającego domenę TIR indukującego interferon beta (TRIF – TIR-domain- -containing adapter-inducing interferon-β), cząsteczki adaptorowej zbliżonej do TRIF (TRAM – Trif-related adapter molecule) i  czynnika 6 związanego z  receptorem TNF (TRAF6 – TNF receptor-associated factor 6) również wzrósł pod wpływem stymulacji PSP [24]. Wszystkie powyższe informacje wskazują na immunomodulacyjny charakter polisacharydopeptydu.

PSP i proces nowotworzenia

Polisacharydopeptyd jest wykorzystywany jako środek uzupełniający chemio – i radioterapię zmian nowotworowych. Znacznie zwiększa komfort życia pacjentów redukując symptomy związane z leczeniem, takie jak zmęczenie, utrata apetytu, nudności, wymioty i ból [20]. Pomimo popularności jaką cieszy się w medycynie wschodniej, wiele aspektów związanych z jego użyciem nie zostało zbadanych. Nie określono w sposób jednoznaczny mechanizmu działania PSP. W literaturze przeważa jednak pogląd, iż nie ma bezpośrednich właściwości przeciwnowotworowych [40]. Jak już wspominano, jest nietoksyczny, zarówno podczas ostrego, jak i  długotrwałego podawania, nawet w  wysokich dawkach. Nie ma właściwości cytotoksycznych w stosunku do komórek prawidłowych w tym monocytów, makrofagów, limfocytów, hepatocytów czy fibroblastów [11,16,26]. Jak również zmienionych nowotworowo komórek wątrobiaka, nabłoniaka kosmówkowego, czerniaka, mięsaka i  raka piersi [15,33,44]. Wydaje się zatem, że podstawowy mechanizm działania PSP wynika z właściwości nasilania odpowiedzi immunologicznej, przede wszystkim typu komórkowego w tym aktywacji makrofagów, komórek NK (naturalnych zabójców; Natural Killer Cells) i cytotoksycznych limfocytów T. Przeciwnowotworowe działanie PSP wynika również ze stymulacji produkcji przeciwciał i cytokin oraz z indukowania aktywności enzymów neutralizujących wolne rodniki tlenowe (które sprzyjają nowotworzeniu), takich jak dysmutaza ponadtlenkowa (SOD) oraz hamowania angiogenezy [12,45]. Istnieją dowody wskazujące, że polisacharydopeptyd może działać bezpośrednio na komórki zmienione nowotworowo, hamując ich proliferację [16,22]. Należy również pamiętać, iż różnice w obserwowanych właściwościach przeciwnowotworowych ekstraktów uzyskiwanych z C. versicolor w dużej mierze zależą od szczepu, sposobu prowadzenia hodowli i zastosowanej metody ich otrzymywania [52].

Utrzymanie odpowiedniej równowagi pomiędzy odpowiedzią typu komórkowego, w której pośredniczą limfocyty pomocnicze Th1, a humoralną (Th2) ma istotne znaczenie dla obronności organizmu przed antygenami pochodzenia bakteryjnego, wirusowego, alergenami i nowotworami. Przy czym utrzymanie fenotypu Th1 uważa się za korzystniejsze w obronie przeciwnowotworowej [19]. Rozwój nowotworu często wiąże się jednak z przesunięciem równowagi w kierunku dominacji Th2, co stanowi zły prognostyk dla chorego. Terapia z użyciem polisacharydu Krestin, pozyskiwanego również z C. versicolor, który wykazuje wiele właściwości biologicznych wspólnych z PSP, choć różni się od niego strukturalnie, wyraźnie nasila odpowiedź typu Th1 [18]. Trudno jest jednak jednoznacznie określić skutki dzia- łania PSP. Wyniki badań in vitro wskazują bowiem, iż promuje on fenotyp Th2 [23]. Na poziomie całego organizmu stymuluje zarówno wytwarzanie przeciwciał, aktywację układu dopełniacza, komórek NK oraz zwiększenie wytwarzania cytokin zależnych od Th1 (IL-2) jak i Th2 (IL-10, IL-4) [4,5]. Spośród nich IL-2 pełni główną rolę w odpowiedzi obronnej przeciw guzom nowotworowym. Jest bowiem silnym aktywatorem komórek NK. W eksperymencie mającym na celu porównanie potencjału IL-2 i PSP wykazano, że równoległe zastosowanie tych dwóch czynników farmakologicznych przynosi najlepsze rezultaty przeciwnowotworowe [30]. PSP ma również właściwości przeciwbólowe. Po podaniu drogą dootrzewnową myszom wywołuje efekt analgetyczny potwierdzony testem gorącej płytki, opóźnieniem reakcji lizania tylnych łap oraz osłabieniem reakcji wicia się w  teście wywołanym podaniem kwasu octowego [4]. Choć sam mechanizm przeciwbólowego działania PSP nie został dotąd jednoznacznie określony.

Stosowanie chemio – i radioterapii wiąże się z wystąpieniem wyniszczających cały organizm działań niepożądanych, zwłaszcza z osłabieniem układu odpornościowego. Stan zdrowia pacjenta przed, w  trakcie i  po zakończeniu terapii wpływa na reakcję na leczenie. Wyniki badań dowodzą, iż PSP łagodzi immunosupresyjny efekt działania stosowanych metod terapeutycznych, w  tym związany z  wykorzystaniem cyklofosfamidu (CPA), należącego do grupy leków o działaniu cytostatycznym, który indukuje niespecyficzną leukopenię i wybiórczo uszczupla tkankę limfoidalną. Wykorzystywany jest w terapiach przeciwnowotworowych, między innymi chłoniaków, szpiczaków, mięsaków, raka jajnika i płuc, jak również w leczeniu ciężkich postaci chorób autoimmunologicznych, w tym tocznia rumieniowatego układowego i  reumatoidalnego zapalenia stawów [8,41]. Wyniki badań wskazują, iż PSP wykazuje działanie immunostymulujące, efektywnie odwracając skutki hamującego działania CPA na proliferację limfocytów, funkcję komórek NK, wytwarzanie leukocytów oraz wzrost śledziony i grasicy u szczurów. Dodatkowo wykazano, że PSP podnosi stężenie IgG i IL-2 (choć CPA nie wpływa na spadek ich stężenia). Wynik ten zdaje się wskazywać na perspektywę użycia PSP jako adiuwantu, który może być powiązany z CPA i innymi związkami stosowanymi podczas chemioterapii [34]. Wykazano również, że PSP przyspiesza powrót do prawidłowej funkcji śledziony u myszy po zaburzeniach spowodowanych napromieniowaniem gamma. Chociaż wydaje się, że PSP nie zwiększa skuteczności radioterapii, to poprawia liczbę limfocytów, neutrofilów i komórek NK u tych zwierząt [25,31].

Korzystne działanie PSP potwierdzono w  badaniach na zwierzętach z  indukowanym nowotworem. Równoczesne podawanie polisacharydopeptydu hamuje wzrost guza po implantacji myszom linii komórek ludzkiego wątrobiaka, mięsaka, guza wywołanego wirusem opryszczki, gruczolakoraka płuc oraz raka płuc Lewisa [11,29,33]. Wcześniejsze podawanie PSP hamuje również tworzenie guza u  myszy transgenicznych (TgMAP), które spontanicznie rozwijają nowotwór prostaty [28]. W  warunkach in vitro związek działa selektywnie na ludzkie linie komórkowe chłoniaka, białaczki promielocytowej, raka piersi i stercza indukując ich apoptozy [6,14,16,21]. Wyniki powyższych badań potwierdzają również obserwacje kliniczne. PSP przyjmowany przez chorych z rakiem przełyku, żołądka i płuc, którzy poddawani byli radio – lub chemioterapii, pomagał łagodzić skutki uboczne obu tych metod i zabezpieczał przed obniżeniem reaktywności układu immunologicznego [3]. Podawanie PSP przez miesiąc istotnie poprawiło stan zdrowia pacjentów z zaawansowanym rakiem płuc. Stwierdzono wzrost liczby leukocytów, neutrofilów, IgG, IgM i wyższy procent tkanki tłuszczowej niż u chorych, którzy przyjmowali placebo. Jest to o tyle ważne, iż pacjenci z rakiem płuc i obniżonym poziomem przeciwciał mają krótszy okres przeżycia i zapadają na częstsze infekcje [42]. Co więcej, ostatnie doniesienia zdają się wskazywać, iż wysokie dawki PSP hamują progresję nowotworową i wpływają na wydłużenie czasu życia w przypadku wystąpienia wysoce złośliwych nowotworów, porównywalnie do standardowych środków wykorzystywanych w chemioterapii. Powyższe wyniki zdają się sugerować, iż polisacharydopeptyd może w przyszłości stać się alternatywnym środkiem dla pacjentów, dla których nie są dostępne zaawansowane terapie [1].

Podsumowanie

Polisacharydopeptyd budzi coraz większe zainteresowanie badaczy na całym świecie ze względu na właściwości przeciwnowotworowe i  immunomodulujące. Jest nietoksycznym preparatem od stuleci wykorzystywanym w tradycyjnej medycynie wschodniej, a obecnie stanowi uzupełnienie radio – i chemioterapii w leczeniu nowotworów. Metody te na ogół wiążą się z wystąpieniem u pacjentów negatywnych symptomów, takich jak immunosupresja, utrata apetytu czy wymioty, które z kolei wpływają na obniżenie skuteczności terapii. PSP zwiększa komfort życia pacjentów przez łagodzenie negatywnych skutków leczenia. Działania przeciwnowotworowo niespecyficznie nasilając odpowiedź immunologiczną. Promuje proliferację limfocytów T, aktywację makrofagów, komórek NK, wytwarzanie cytokin i przeciwciał. PSP nie jest środkiem uniwersalnym. Nie wszystkie nowotwory wykazują jednakową wrażliwość na terapię z  jego użyciem. Dalsze badania powinny więc zmierzać w kierunku dokładnego określenia mechanizmów leżących u podłoża działania PSP i możliwości pełniejszego wykorzystania potencjału tego związku.

Przypisy

• 1. Brown D.C., Reetz J.: Single agent polysaccharopeptide delaysmetastases and improves survival in naturally occurring hemangiosarcoma.Evid. Based Complement. Alternat. Med., 2012; 2012: 384301
  Google Scholar
• 2. Chan S.L., Yeung J.H.: Effects of polysaccharide peptide (PSP)from Coriolus versicolor on the pharmacokinetics of cyclophosphamidein the rat and cytotoxicity in HepG2 cells. Food Chem. Toxicol.,2006; 44: 689-694
  Google Scholar
• 3. Chan S.L., Yeung J.H.: Modulation of antipyrine clearance by polysaccharidepeptide (PSP) isolated from Coriolus versicolor in therat. Food Chem. Toxicol., 2006; 44: 1607-1612
  Google Scholar
• 4. Chan S.L., Yeung J.H.: Polysaccharide peptides from COV-1 strainof Coriolus versicolor induce hyperalgesia via inflammatory mediatorrelease in the mouse. Life Sci., 2006; 78: 2463-2470
  Google Scholar
• 5. Cheng K.F., Leung P.C.: General review of polysaccharopeptides(PSP) from C. versicolor: Pharmacological and clinical studies. CancerTher., 2008; 6: 117-130
  Google Scholar
• 6. Chow L.W., Lo C.S., Loo W.T., Hu X.C., Sham J.S.: Polysaccharidepeptide mediates apoptosis by up-regulating p21 gene and down–regulating cyclin D1 gene. Am. J. Chin. Med., 2003; 31: 1-9
  Google Scholar
• 7. Chu K.K., Ho S.S., Chow A.H.: Coriolus versicolor: a medicinalmushroom with promising immunotherapeutic values. J. Clin. Pharmacol.,2002; 42: 976-984
  Google Scholar
• 8. Cui J., Chisti Y.: Polysaccharopeptides of Coriolus versicolor: physiologicalactivity, uses, and production. Biotechnol. Adv., 2003; 21:109-122
  Google Scholar
• 9. Dempsey P.W., Vaidya S.A., Cheng G.: The art of war: Innate andadaptive immune responses. Cell. Mol. Life Sci., 2003; 60: 2604-2621
  Google Scholar
• 10. Dong Y., Kwan C.Y., Chen Z.N., Yang M.M.: Antitumor effectsof a refined polysaccharide peptide fraction isolated from Coriolusversicolor: in vitro and in vivo studies. Res. Commun. Mol. Pathol.Pharmacol., 1996; 92: 140-148
  Google Scholar
• 11. Handbook of Biologically Active Peptides, red.: Kastin A.J., AcademicPress, London 2013; 180-186
  Google Scholar
• 12. Ho C.Y., Kim C.F., Leung K.N., Fung K.P., Tse T.F., Chan H., LauC.B.: Differential anti-tumor activity of Coriolus versicolor (Yunzhi)extract through p53 – and/or Bcl-2-dependent apoptotic pathwayin human breast cancer cells. Cancer Biol. Ther., 2005; 4: 638-644
  Google Scholar
• 13. Ho J.C., Konerding M.A., Gaumann A., Groth M., Liu W.K.: Fungalpolysaccharopeptide inhibits tumor angiogenesis and tumor growthin mice. Life Sci., 2004; 75: 1343-1356
  Google Scholar
• 14. Hsieh T.C., Kunicki J., Darzynkiewicz Z., Wu J.M.: Effects ofextracts of Coriolus versicolor (I’m-YunityTM) on cell-cycle progressionand expression of interleukins-1β, – 6, and – 8 in promyelocyticHL-60 leukemic cells and mitogenically stimulated andnonstimulated human lymphocytes. J. Altern. Complement. Med.,2002; 8: 591-602
  Google Scholar
• 15. Hsieh T.C., Wu J.M.: Cell growth and gene modulatory activitiesof Yunzhi (Windsor Wunxi) from mushroom Trametes versicolorin androgen-dependent and androgen-insensitive human prostatecancer cells. Int. J. Oncol., 2001; 18: 81-88
  Google Scholar
• 16. Kanazawa M., Yoshihara K., Abe H., Iwadate M., Watanabe K.,Suzuki S., Endoh Y., Takita K., Sekikawa K., Takenoshita S., Ogata T.,Ohto H.: Effects of PSK on T and dendritic cells differentiation in gastricor colorectal cancer patients. Anticancer Res., 2005; 25: 443-449
  Google Scholar
• 17. Kidd P.M.: The use of mushroom glucans and proteoglycans incancer treatment. Altern. Med. Rev., 2000; 5: 4-27
  Google Scholar
• 18. Lau C.B., Ho C.Y., Kim C.F., Leung K.N., Fung K.P., Tse T.F., ChanH.H., Chow M.S.: Cytotoxic activities of Coriolus versicolor (Yunzhi)extract on human leukemia and lymphoma cells by induction ofapoptosis. Life Sci., 2004; 75: 797-808
  Google Scholar
• 19. Lee C.L., Sit W.H., Jiang P.P., So I.W., Wan J.M.: Polysaccharopeptidemimics ciclosporin-mediated Th1/Th2 cytokine balance forsuppression of activated human T cell proliferation by MAPKp38 andSTAT5 pathways. J. Pharm. Pharmacol., 2008; 60: 1491-1499
  Google Scholar
• 20. Lee C.L., Yang X., Wan J.M.: The culture duration affects theimmunomodulatory and anticancer effect of polysaccharopeptidederived from Coriolus versicolor. Enzyme Microb. Technol., 2006;38: 14-21
  Google Scholar
• 21. Li W., Liu M., Lai S., Xu C., Lu F., Xiao X., Bao Y.: Immunomodulatoryeffects of polysaccharopeptide (PSP) in human PBMC throughregulation of TRAF6/TLR immunosignal-transduction pathways.Immunopharmacol. Immunotoxicol., 2010; 32: 576-584
  Google Scholar
• 22. Lin I.H., Hau D.M., Chang Y.H.: Restorative effect of Coriolus versicolorpolysaccharides against gamma-irradiation-induced spleeninjury in mice. Acta Pharmacol. Sinica, 1996; 17: 102-104
  Google Scholar
• 23. Liu W.K., Ng T.B., Sze S.F., Tsui K.W.: Activation of peritonealmacrophages by polysaccharopeptide from the mushroom Coriolusversicolor. Immunopharmacology, 1993; 26: 139-146
  Google Scholar
• 24. Liu W.K., Ooi V.E., Liu W.K., Chang S.T.: Immunomodulation andantitumor activity of polysaccharide-protein complex from the culturefiltrates of a local edible mushroom, Tricholoma lobayense. Gen.Pharmacol., 1996; 27: 621-624
  Google Scholar
• 25. Luk S.U., Lee T.K., Liu J., Lee D.T., Chiu Y.T., Ma S., Ng I.O., WongY.C., Chan F.L., Ling M.T.: Chemopreventive effect of PSP throughtargeting of prostate cancer stem cell-like population. PLoS One,2011; 6: e19804
  Google Scholar
• 26. Madej G.: Chemioterapia onkologiczna dorosłych i dzieci. WydawnictwoLekarskie PZWL, Warszawa 1999
  Google Scholar
• 27. Mao X.W., Archambeau J.O., Gridley D.S.: Immunotherapy withlow-dose interleukin-2 and a polysaccharopeptide derived fromCoriolus versicolor. Cancer Biother. Radiopharm., 1996; 11: 393-403
  Google Scholar
• 28. Mao X.W., Green L.M., Gridley D.S.: Evaluation of polysaccharopeptideeffects against C6 glioma in combination with radiation.Oncology, 2001; 61: 243-253
  Google Scholar
• 29. Ng T.B.: A review of research on the protein-bound polysaccharide(polysaccharopeptide, PSP) from the mushroom Coriolus versicolor(Basidiomycetes: Polyporaceae). Gen. Pharmacol., 1998; 30: 1-4
  Google Scholar
• 30. Ng T.B., Chan W.Y.: Polysaccharopeptide from the mushroomCoriolus versicolor possesses analgesic activity but does not produceadverse effects on female reproductive or embryonic developmentin mice. Gen. Pharmacol., 1997; 29: 269-273
  Google Scholar
• 31. Qian Z.M., Xu M.F., Tang P.L.: Polysaccharide peptide (PSP) restoresimmunosuppression induced by cyclophosphamide in rats.Am. J. Chin. Med., 1997; 25: 27-35
  Google Scholar
• 32. Ren L., Perera C., Hemar Y.: Antitumor activity of mushroompolysaccharides: a review. Food Funct., 2012; 3: 1118-1130
  Google Scholar
• 33. Renton K.W.: Alteration of drug biotransformation and eliminationduring infection and inflammation. Pharmacol. Ther., 2001;92: 147-163
  Google Scholar
• 34. Saluk-Juszczak J., Królewska K.: β-glucan from saccharomycescerevisiae – the natura stimulator of immune system. Kosmos,2010; 59: 151-160
  Google Scholar
• 35. Schepetkin I.A., Quinn M.T.: Botanical polysaccharides: macrophageimmunomodulation and therapeutic potential. Int. Immunopharmacol.,2006; 6: 317-333
  Google Scholar
• 36. Sekhon B.K., Sze D.M., Chan W.K., Fan K., Li G.Q., Moore D.E.,Roubin R.H.: PSP activates monocytes in resting human peripheralblood mononuclear cells: immunomodulatory implications for cancertreatment. Food Chem., 2013; 138: 2201-2209
  Google Scholar
• 37. Sze D.M., Chan G.C.: Supplements for immune enhancementin hematologic malignancies. Hematology Am. Soc. Hematol. Educ.Program, 2009; 2009: 313-319
  Google Scholar
• 38. Tavares E., Maldonado R., Ojeda M.L., Miñano F.J.: Circulating inflammatorymediators during start of fever in differential diagnosisof gram-negative and gram-positive infections in leukopenic rats.Clin. Diagn. Lab. Immunol., 2005; 12: 1085-1093
  Google Scholar
• 39. Tsang K.W., Lam C.L., Yan C., Mak J.C., Ooi G.C., Ho J.C., LamB., Man R., Sham J.S., Lam W.K.: Coriolus versicolor polysaccharidepeptide slows progression of advanced non-small cell lung cancer.Respir. Med., 2003; 97: 618-624
  Google Scholar
• 40. Tzianabos A.O.: Polysaccharide immunomodulators as therapeuticagents: structural aspects and biologic function. Clin. Microbiol.Rev., 2000; 13: 523-533
  Google Scholar
• 41. Wang H.X., Ng T.B., Liu W.K., Ooi V.E., Chang S.T.: Polysaccharide–peptide complexes from the cultured mycelia of the mushroom Coriolusversicolor and their culture medium activate mouse lymphocytesand macrophages. Int. J. Biochem. Cell Biol., 1996; 28: 601-607
  Google Scholar
• 42. Wei W.S., Tan J.Q., Guo F., Ghen H.S., Zhou Z.Y., Zhang Z.H., GuiL.: Effects of Coriolus versicolor polysaccharides on superoxide dismutaseactivities in mice. Acta Pharmacol. Sinica, 1996; 17: 174-178
  Google Scholar
• 43. Wojewoda W.: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytycznalista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski.W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków2003
  Google Scholar
• 44. Wynn T.A., Chawla A., Pollard J.W.: Macrophage biology in development,homeostasis and disease. Nature, 2013; 496: 445-455
  Google Scholar
• 45. Yeung J.H., Chan S.L., Or P.M.: Polysaccharide peptides from COV- 1 strain of Coriolus versicolor inhibit tolbutamide 4-hydroxylation inthe rat in vitro and in vivo. Food Chem. Toxicol., 2006; 44: 1414-1423
  Google Scholar
• 46. Yeung J.H., Or P.M.: Effects of polysaccharide peptides from COV- 1 strain of Coriolus versicolor on glutathione and glutathione-relatedenzymes in the mouse. Food Chem. Toxicol., 2007; 45: 953-961
  Google Scholar
• 47. Yu Z.T., Liu B., Mukherjee P., Newburg D.S.: Trametes versicolorextract modifies human fecal microbiota composition in vitro. PlantFoods Hum. Nutr., 2013; 68: 107-112
  Google Scholar
• 48. Ze Z.B., Li C.W., Han C.Y., Huo G.B.: Polysaccharopeptide researchprogress. Shandong Yiyao Gongye, 2003; 23: 30-31
  Google Scholar
• 49. Zhou X., Jiang H., Lin J., Tang K.: Cytotoxic activities of Coriolusversicolor (Yunzhi) extracts on human liver cancer and breast cancercell line. Afr. J. Biotechnol., 2007; 6: 1740-1743
  Google Scholar

Pełna treść artykułu